Big Surprise!

Mijn laatste blog was begin dit jaar, toen het nog een verrassing was wat 2011 ons allemaal zou brengen. Volgende week gaan we alweer de laatste maand van dit jaar in.
Men zegt wel eens 'Time flies when you having fun!'.

Ik was voornemend om dit blogje te schrijven in mijn nieuwe huisje, voor de openhaard, met mijn slofjes aan en een kopje thee. Natuurlijk mag aan dit idialistische plaatje geen koekje ontbreken.

Afgelopen juni kregen wij de sleutel van ons paleisje. De aannemer die wij hebben ingehuurd om ons paleisje tot een kasteel te maken ging direct beginnen. Het ging allemaal, naar ons idee, voorspoedig. We hadden goed en leuk contact. Hij dacht met ons mee en stelde aanpassingen voor waar hij dacht dat het functioneler en mooier zou zijn.
De zeven weken dat het zou duren verstreken. Gelukkig zaten wij niet op de schopstoel en wilde wij dat het allemaal perfect zou zijn. Dat kost nou eenmaal tijd. We hebben dan ook rustig aan de zijlijn staan wachten tot de aannemer in oktober heeft aangegeven geen motivatie meer te hebben. Hij stopt er mee was de boodschap.

Dit blogje schrijf ik dan ook vanaf het zolderkamertje in mijn oudelijk huis. Met koude tenen, niks te drinken en een berg verhuisdozen rondom mij.
Een verrassing kan ik dit niet echt noemen.
Toch ben ik overtuigd dat die verrassing, waar ik in mijn vorige blog over sprak, nog gaat komen.
Waarschijnlijk volgend jaar, wanneer ik met dat kopje thee en koekje voor de openhaard zit.

Verrassingen

Zo een 3,5 jaar geleden verhuisde ik vol enthousiasme naar mijn eerste echte huis in het burgerlijk Vleuten, een nieuw avontuur. Helaas was dit één van de avonturen die valt onder de categorie, geen avontuur.
Mijn vriend en ik waren aan het werk, school, voetbal of onze sociale contacten aan het onderhouden waardoor ons mooie paleisje fungeerde als hotel. Wij kende, naast Marleen en Kim, niemand in de omgeving en ook contact maken viel niet mee. In de vrije tijd die we hadden zaten we veel al in de auto naar onze lieftallige vrienden en familie die over al woonde, behalve in de omgeving van Vleuten.

Vorig jaar maart, een winterachtige dag, mijn Rotterdamse vriendinnen wilde langskomen om te borrelen. Manlief was een weekendje weg met de voetbal en wat is dan leuker als een “Girls-night”. Ik had allemaal lekkere hapjes en drankjes ingeslagen toen het heftig begon te sneeuwen. De wegen werden onbegaanbaar, openbaar vervoer reed niet meer en er werd afgeraden de deur uit te gaan. Daar zat ik dan, in mijn eentje, zaterdagavond, kon geen kant op en met hapjes voor 12 man.
Oh, wat voelde ik me eenzaam. Ik heb mijn vriend opgebeld, met dikke tranen het hele verhaal uitgelegd en gevraagd wat hij er van zou vinden om te verhuizen naar Rotterdam…..
Vorig jaar april, een super mooie nieuwbouwwoning gekocht in Capelle aan den IJssel. Naar verwachting half/eind 2011 zal de oplevering zijn.
Vorig jaar juli, huis in Vleuten werd te koop gezet.
Vorig jaar september, de potentiële koper heeft de koopovereenkomst getekend.
Vorig jaar november, huis officieel verkocht met als eis dat we per 1 februari 2011 de woning moeten verlaten.

Daar zitten we dan. Terug bij papa samen met mijn vriend, op mijn oude zolderkamertje in Rotterdam. Binnen een jaar wonen we weer in Rotterdam, dichtbij familie en vrienden, de metro, Primark en de Rotterdamse mondigheid. I LOVE IT!

Zoals het er nu uit ziet krijgen we over 4,5 maand de sleutel van ons nieuwe huis maar ik ben vooral benieuwd welke nieuwe verrassing nu weer op ons pad zal komen.