May I introduce,...

Negen weken geleden begon mijn zwangerschapsverlof. Vier weken voor de uitgerekende datum. Ik had vier weken de tijd om mij optimaal voor te bereiden op het moederschap. Ondertussen was ik tonnetje rond, het was 34 graden, alles deed me pijn van vastgehouden vocht, slapen lukte niet en ook mijn rug kreeg het zwaar. Ik was al vrij snel klaar met het niks doen, ik ben er klaar voor!

Drie weken lang zat ik dagelijks gewassen en gestreken op de bank zodra Koffietijd begon, mij afvragend hoe ik de dag weer door moest komen. Gelukkig heb ik elke dag bezoek gehad van familie en vrienden (waarvoor mijn dank). Dat was afleiding. Ja, afleiding had ik nodig. Ik verveelde me kapot. Zo erg dat ik een afspraak bij de tandarts zag als een uitje. Je zult me nu voor gek verklaren maar voor zo een uitje dofte ik me echt helemaal op, heerlijk! Helaas was een afspraak bij de tandarts maximaal 10 minuten. Een dag duurt lang als je om 8.30 uur een afspraak hebt en om 8.45 uur opgedoft weer buiten staat.
Het moment brak aan dat mijn laatste bezoek stond gepland. Na drie weken was ik toch echt door mijn familie-, vrienden- en kennissenbestand heen.
Diezelfde avond is het begonnen, de weeën. "Als de weeën beginnen voel je het direct!". Ik had spierpijn in mijn lies en later wat buikpijn. Zal wel niks zijn dacht ik, ik was 39 weken zwanger. De volgende morgen begon de buikpijn toch wel wat toe te nemen. Ik begon te klokken, om de twee minuten had ik één minuut of langer pijn. Zouden dit weeën zijn?

Vanaf dag 1 wilde ik een ruggenprik. Een ruggenprik kan je krijgen tot 7 centimeter ontsluiting. Mijn omgeving keek me maar raar aan. "heb je niet nodig joh, je krijgt oerkrachten!", "kan zijn dat de baby dan met de pomp wordt gehaald" of "het schijnt dat je dan de weeën niet goed voelt".
Des te enthousiaster werd ik over de ruggenprik. Moet je nagaan, een ruggenprik, oerkrachten en je voelt de weeën niet. Dat is de ideale situatie. Dat hij met een pomp gehaald kan worden is misschien een groter risico met een ruggenprik maar dat zie je ook bij "normale" bevallingen.
De verloskundige was er binnen 30 minuten. Zij bevestigde dat dit weeën waren. Ik had al 7 centimeter ontsluiting! WAT? En die ruggenprik?

In het ziekenhuis had ik tot 9 centimeter nog aardig wat babbels. De vrouwen van het programma 'Born every minute' en de meiden van '16 and pregant' waren in mijn ogen aanstellers. In Amerika krijgt iedere vrouw tijdens een bevalling een ruggenprik. En nog gillen ze het uit. Ik kon de weeën gemakkelijk opvangen zonder (nood gedwongen) een ruggenprik. Bij 9 centimeter werden mijn vliezen gebroken. Ik kan je garanderen dat de babbels van ervoor direct waren verdwenen. Dat waren weeën! Ik begrijp nu ook dat weeën niet te omschrijven zijn. Ik kreeg altijd te horen dat het voelde als triljoen keer menstruatie pijn. Ik heb het ervaren als buikkrampen die je jou ergste vijand nog niet zou wensen.
De medelijden die ik met manlief had waren acuut verdwenen, ik heb echt medelijden met mezelf. Gelukkig heb ik maar een uur hoeven lijden. Ja mannen, wij vrouwen lijden. Dat manlief wanhopig naast me heeft gestaan maakt een hoop goed. Ik durf te wedden dat hij een aantal malen stiekem god heeft bedankt dat hij een man is. Terecht, hij zou het niet overleven! Van de week was hij nog thuis met buikgriep. Buikgriep dacht ik, stel je niet aan.
Na een uur geleden te hebben mocht ik eindelijk persen. Het duurde daarna 46 minuten voordat de mooiste baby die ik ooit had gezien op mijn borst werd gelanceerd.
"Hoi popje, wat ben je mooi". Heel tevreden en vertrouwd begon hij direct op zijn duimpje te sabbelen. Dit is mijn zoon, de baby in mijn buik, onze zoon, Nio. Zo cliché als het is, het was het mooiste moment wat me tot op heden is overkomen. Vervult van geluk, trots en liefde. Trots op mezelf en Nio, we hebben dit toch mooi gedaan.

 

 Nio net geboren

Nu zes weken later is de kraamtijd officieel voorbij. Dagelijks zijn we nog op zoek naar de 3 R's; Rust, Regelmaat en Reinheid. Dat heeft tijd nodig. We zullen elkaar moeten leren kennen. Nio is, zegt een trotse moeder, een voorbeeldig kindje. Hij is zo lief! Ik kan hem wel opeten (figuurlijk).
Hij hoort bij mij, bij ons gezin. 

Medelijden met wie?

Zwanger zijn is iets moois. Iets wat elke vrouw zou moeten en mogen mee maken. Het is heel bijzonder om een baby in je buik te hebben, je eigen kindje. Voor ik zwanger werd vond ik altijd dat een man van geluk mocht spreken. Hij wordt nota bene nooit ongesteld en hoeft geen baby te baren. Ik ben hier op teruggekomen. Ik heb medelijden met mijn man, die arme jongen! Waarom?

Het moment dat ik ontdekte dat ik zwanger was, het kon romantischer. Het was geen film momentje waar we samen op het randje van het bed 5 minuten wachtte tot het streepje roze kleurde. Het was mijn momentje, van mij alleen. Even veranderde mijn hele wereld. Adrenaline schoot door mijn lichaam, onzekerheid, blijdschap en trots. Dat gevoel wilde ik maar al te lief met mijn man delen. Ik belde hem direct op zijn mobiel terwijl hij aan het werk was met de mededeling "Ik ben zwanger!". Ik, ik ben zwanger, ik word mama en jij bent de vader. Ik hang op en wrijf over mijn buik, daar waar onze baby zit. De baby die ik draag. Om toch nog een extra zekerheid te hebben ga ik snel naar de winkel waar ik nog een test haal. Het moment dat ik de winkel binnen stap ben ik niet meer dat onzekere meisje die zich afvraagt of ze de test wel op de band moet leggen. Nee, ik pak de test vol trots, leg hem op de band en sta er als een trotse pauw, een moeder. Mevrouw de cassiere die mij opnieuw van top tot teen aankijkt, lach ik vriendelijk toe. Kijk maar goed, ik word moeder.

Het leven gaat door, de weken passeren. We wachten op de baby. Alle lieve mensen om ons heen vragen hoe het gaat met Patty? Patty maakt het goed zegt mijn man. Ze is mooi zwanger en ze heeft nergens last van. Wanneer ik in bed lig vraag ik hem, ben je niet jaloers op mij? Ik jaloers vraagt hij? Ja, ik ben zwanger, ik draag jouw baby, krijg alle aandacht en wanneer ik weg ben heb ik ons kind bij me. Niet echt reageert hij. Ik hoef de baby niet te baren en ik ben trots op jou. Hij gaat met zijn oor op mijn buik liggen en praat tegen zijn zoon. Hij zal nooit voelen wat ik voel in mijn buik. Deze trotse vader is trots op mij en hem, zijn baby.

Een babyshower wordt gegeven door familie en vrienden. Het is een babyfeestje voor alleen vrouwen. Dit om de vrouw in te wijden voor het moederschap, tips te geven en de aanstaande moeder in het zonnetje te zetten. Hij heeft het knap lastig om de babyshower geheim te houden. "Moet ik me vandaag mooi aankleden?" Hoezo vraagt hij? "Ik weet niet,...weet jij het?" Nee hoor! "Jaaaaa, je wordt rood!! Ik krijg een babyshower he?" Ik weet van niks Patty. Is ook niet leuk om iets voor jou te organiseren.

Doei schat! Kan je ook nog even de schuur opruimen? Mijn arme man zit thuis met een berg klusjes die nog af moeten voor zijn zoon op de wereld komt. Daar zit ik, samen met ons kind, aan de heerlijke High Tea, muffins, thee, cadeautjes, gezelligheid en tips! Was het leuk vraagt hij wanneer ik thuis kom? Ja, echt super gezellig! Moet je eens kijken wat een super lieve en mooie cadeautjes we hebben gekregen. Is het nog gelukt met de schuur?

Nog vijf weken (of eerder hoop ik), dan komt hij! De baby in mijn buik kan dan eindelijk op zijn buik. Over ongeveer vijf weken heb ik weer medelijden met mezelf. Zes weken zegt me zus, je bent zes weken lang ongesteld! Plassen Patty? Je gaat dood! Ik deed wel 28 uur over mijn bevalling maar de hechting was het ergste. Ik geniet nog vijf weken van mijn baby, mijn kindje in mijn buik.

Smakelijk eten!

Zondag is een heerlijke dag om niet te koken en bij de Chinees af te halen. Aangezien ik net verhuisd ben, kom ik voor het eerst bij mijn ‘nieuwe’ Chinees om de hoek. Je kent het wel; ones you go 1 chinees, you always stays bij die chinees.
Een beetje onwennig kom ik dan ook binnen bij de deur waarboven een groot bord ‘Afhalen’ hangt. Zag er goed uit, net als bij elke chinees, een bank, tafel met wat boekjes en een zwaaiende kat op de toonbank.
Wat me wel opviel was de berg voorgevouwen platic zakken die nog net het plafond niet raakte. Me afvragend hoe druk je het kan hebben als het efficiënt is om de plastic zakken van te voren zo te vouwen dat de bakjes er als een lopende band in kunnen, valt mijn oog op het ‘Keuzemenu voor 2 personen’. Hierbij krijg je standaard kroepoek, een bakje rijst en mag je maar liefst twee gerechten uitkiezen voor maar 20 euro. Nu weet ik dat je met zo een menu voor 2 personen een hele familie kan voorzien maar ik word toch verleid door deze mooie aanbieding.

“Graag een Keuzemenu voor 2 personen met Babi Pangang, saus apart (krijg je namelijk meer vlees, typisch Hollands) en Tjap Tjoy met kip en dan graag een bakje nasi en een bakje bami.” Nu moet je, wanneer je niet voor rijst kiest al 50 cent extra betalen voor nasi of bami, maar wanneer je nasi en ook bami wil kan je het beter los bestellen zegt de mevrouw. Deze mevrouw, wat ook erg opvallend was, was geen chinees maar waarschijnlijk Bosnische. Ze was al goed ingeburgerd als ‘fake chinees’ want de manier waarop ze Bami Pangang en Tjap Tjoy uitsprak leek net echt. Goed zei ik, dan graag een losse Babi Pagnang met saus apart en een Tjap Tjoy kip met nasi en bami. Ik rekende af en kreeg mijn nummertje mee waarna ik moest wachten op mijn bestelling.

Ik nam plaats op de bank en baalde stiekem wel dat ik nu geen kroepoek bij mijn eten kreeg. Dat was nou juist het aantrekkelijkste van het menu. Waar is de tijd gebleven dat ze vroegen “Kroepoek bij?, Sambal bij?, Tasje bij?”
Het aantal mensen stroomt binnen, er staat een rij van ruim 10 personen en dat gaat de tien minuten dat ik wacht, op ‘nummer 20’, rustig door.
Zo ook de voorgevouwen plastic tassen, waar zojuist de stapel bijna het plafond raakte, was deze binnen tien minuten gehalveerd. Het luikje waar het eten door werd geschoven bleef maar open gaan, de gerechten werden als een lopende band in de voorgevouwen plastic zakken gestopt. Het was zo druk dat er zelfs een aparte ‘nummertje omroeper’ was.
Mijn aandacht ging weer terug naar de Bosnische dame die alleen maar de bestellingen op nam en afrekende. De bedragen die zij, schaamteloos, noemde vlogen me om de oren. Ik tik mijn vriend aan en zeg “ Jij gaat Chinees leren koken, wij gaan ook een Chinees beginnen”. Op dat moment horen wij “NUMMER 20!”, dat zijn wij. We lopen de deur uit met een goed gevulde plastic zak. “Jammer van de kroepoek”.

Leven is mooi!

28 jaar, in de bloei van mijn leven en al 6,5 jaar met dezelfde vriend. Die vriend, is dat de vader van mijn kinderen? Is dat de persoon waarmee ik de rest van mijn leven zal slijten? Waarmee ik ga trouwen? Lastige vragen waar ik op dit moment alleen maar ja op kan antwoorden.

Dan krijg je dat lastige moment,...wanneer begin je nou over kinderen? Ben je er wel klaar voor? Is hij er klaar voor?

"Hey, zullen we maar is aan de kinderen beginnen?"

Daar sta je dan in de rij bij de kassa van de Albert Heijn. Moet je dat doosje waar met koeien letters op staat 'Zwangerschapstest' nou echt op de band leggen? Boeiend dacht ik en leg de test neer.
De cassière scant de zwangerschaptest en mij! Ze scant mij van top tot teen. Alsof ik iets verschrikkelijks ga doen. Ik lach vriendelijk en denk ja, onthoud me maar! Straks sta ik hier met een dikke buik!

Zenuwachtig ga ik op het toilet zitten. Beetje krampachtig houd ik de test tussen mijn benen. Van de zenuwen lukt het plassen me niet. Ik moet mij erg concentreren wanneer mijn urine eindelijk begint te lopen. Snel houd ik de test tegen de straal aan.
Zo ongeduldig als ik ben blijf ik het gehele proces van de test volgen. Ik zie de urine door de test heen 'lopen'. Het eerste rondje is nu gevuld met urine als direct een roze streepje verschijnt, de test werkt. De urine loopt iets verder door naar het volgende rondje. Wanneer deze gevuld is met urine zie ik niks gebeuren!
Iets teleurgesteld gooi ik de zwangerschapstest in mijn tas met het idee deze morgen in de container te gooien. Dat er op staat dat ik 5 minuten moet wachten neem ik niet serieus. In het eerste rondje kwam het streepje tenslotte binnen 1 seconde. Als ik echt zwanger zou zijn dan zou ook het 2e rondje direct een streepje tonen.

De volgende morgen kijk ik toch nog 1x op de test, stel je voor!
Ik sta verstijfd wanneer ik de test uit mijn tas haal. Ik voel een warmte door mijn lichaam. Mijn hart hoor ik bonken. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht.
Ik grijp mijn telefoon en bel mijn vriend: We zijn zwanger!