maandag 28 oktober 2013

30 jaar

30 jaar, nog twee weken, dan is het zover. Ik kan eerlijk zeggen dat ik er onwijs tegenop zie. Waarom? Ja, waarom eigenlijk? 

Laat het maar stilletjes aan me voorbij gaan. Geen feestjes en ook geen surprise (dat denk ik dan). Ik vind er niks aan, 30 jaar. Omdat ik op maandag jarig ben heb ik vrij genomen van mijn werk zodat ik de hele dag in bed kan blijven liggen. Grapje natuurlijk, dat laatste dan. Vandaag kreeg ik een mail van een kledingwinkel: "Omdat je over twee weken jarig bent krijg je 10% korting". Het blijft me achtervolgen. Dat ik over twee weken de leeftijd van 30 jaar bereik had ik al ver, ver weg gestopt. 

Maar waarom dan? De afgelopen 10 jaar, als 20-er, heb ik veel mooie dingen meegemaakt. Als 20-er bouw je aan je toekomst. Je wordt zelfstandig, rond een studie af, je wordt verliefd, koopt een huis (of twee), je werkt aan je toekomst, krijgt kinderen en je wordt alweer 30! De komende 10 jaar maken mij angstig. Ik zie er onwijs tegen op. Maar ook tegen de komende 20 jaar, 30 jaar,... Het is de leeftijd waarvan je weet dat er familieleden mee verouderen. Je gaat in de komende 10, 20 en hopelijk 30 jaar afscheid nemen van mensen om je heen die je liefhebt, gewoon vanwege ouderdom. Dan heb ik het nog niet over ziektes en ongelukken etc. Ik vind het idee verschrikkelijk! Ik ben daar ook helemaal nog niet klaar voor. Niet dat ik er ooit klaar voor zou zijn, maar hoe ouder ik word, hoe ouder zij worden. 

Het is het leven, ooit gaan we dood. Maar hoe ga ik mij er de komende 10 jaar op voorbereiden?