Avatar

Een vriendin had een erg interessante kijk op de film Avatar.
Ze had mij, voordat ze de film had gezien, gevraagd of ik bij het luisteren van het liedje 10 millon Fireflies van Owl City mij ook kon inleven in een bos vol elfjes….. Je kunt je voorstellen dat ik me afvroeg of ze wel nuchter was?



Maar nu begon ze er weer over, "echt een perfect liedje voor Avatar". Na deze vergelijking vroeg ik mij af in hoeverre haar opinie betrouwbaar was. Een paar dagen later verschijnt er een artikel “Bezoekers film Avatar suïcidaal. Zo'n duizend bezoekers hebben geschreven over depressieve en zelfs suïcidale gedachten, meldt Daily Mail. Men zou het niet kunnen verkroppen dat de planeet uit de film, Pandora, niet echt bestaat.”
Na dit bericht en een bos vol elfjes, begon ik toch wel te twijfelen aan mezelf. Is het echt zo raar dat ik niet in sprookjes geloof?

Met gemengde gedachtes rij ik, door een flinke hagel/sneeuwbui, richting de bioscoop. IMAX 3D, met een filmdoek van meer dan 164 vierkante meter en 14.000 watt digitaal geluid, is het net alsof je midden in de film zit. Beter kan natuurlijk niet. Zodra de film begint doet de hele zaal de super grote 3D-brillen op en iedereen kijkt vol verwachting naar het scherm. Omdat ik mij afvraag hoe belachelijk ik eruit moet zien met een 3D-bril, kijk ik even om me heen en begin aan mijn zoete popcorn, starend naar het grote scherm.

Een ding is zeker, sprookjes bestaan echt…

Bloggen

Naast mijn Hyves, Facebook en Twitter- account waag ik nu toch de stap om ook te gaan bloggen. Het is er eigenlijk nooit van gekomen of kan ik beter zeggen dat ik twijfelde aan mijn schrijf kwaliteiten? Dan heb ik mij nog niet eens afgevraagd wie het interessant vindt om mijn verhalen te lezen....
Zo een stukje schrijven is nog niet zo makkelijk.
Makkelijk was het ook niet toen ik vanmiddag in de haarwinkel stond op zoek naar een mooi nieuw kleurtje voor in mijn krullenbos. Rijen haarverf heb je daar, verschillende merken en met allemaal nummers die dan naar horen zeggen weer wat zeggen over het kleurtje. Nu had ik de vorige keer, nadat mijn haar oranje was uitgevallen, een langdradige uitleg gekregen over wat de waterstofperoxide 3% of 6% doet met de verf en waarom verfkleur 6.0 mijn haar oranje had gemaakt en waarom 6.01 de redding was om mijn haar weer donker te maken. Nu stond ik daar, dat hele verhaal wat toen 30 minuten duurde en waarbij ik moeite had niet te gapen, speelde weer als een film door mijn hoofd. Mevrouw de verkoopster herkende me nog, ze groette mij alsof we gisteren nog een wijntje hadden gedronken samen en dacht vast daar heb je dat kind met die oranje haren, ook al waren ze nu weer redelijk bruin.
Ik lachte vriendelijk en hoopte dat ze mij niet ging overhoren na die uitleg van de vorige keer waarbij meer dan de helft langs me heen was gegaan. Ik pakte snel waterstofperoxide 3%, want ik hoefde niet mijn grijze haartjes te dekken en verf 6.01 zodat ik zeker weet dat het dit keer wel donker bruin zou worden, liep naar de kassa en rekende af.