Avatar

Een vriendin had een erg interessante kijk op de film Avatar.
Ze had mij, voordat ze de film had gezien, gevraagd of ik bij het luisteren van het liedje 10 millon Fireflies van Owl City mij ook kon inleven in een bos vol elfjes….. Je kunt je voorstellen dat ik me afvroeg of ze wel nuchter was?



Maar nu begon ze er weer over, "echt een perfect liedje voor Avatar". Na deze vergelijking vroeg ik mij af in hoeverre haar opinie betrouwbaar was. Een paar dagen later verschijnt er een artikel “Bezoekers film Avatar suïcidaal. Zo'n duizend bezoekers hebben geschreven over depressieve en zelfs suïcidale gedachten, meldt Daily Mail. Men zou het niet kunnen verkroppen dat de planeet uit de film, Pandora, niet echt bestaat.”
Na dit bericht en een bos vol elfjes, begon ik toch wel te twijfelen aan mezelf. Is het echt zo raar dat ik niet in sprookjes geloof?

Met gemengde gedachtes rij ik, door een flinke hagel/sneeuwbui, richting de bioscoop. IMAX 3D, met een filmdoek van meer dan 164 vierkante meter en 14.000 watt digitaal geluid, is het net alsof je midden in de film zit. Beter kan natuurlijk niet. Zodra de film begint doet de hele zaal de super grote 3D-brillen op en iedereen kijkt vol verwachting naar het scherm. Omdat ik mij afvraag hoe belachelijk ik eruit moet zien met een 3D-bril, kijk ik even om me heen en begin aan mijn zoete popcorn, starend naar het grote scherm.

Een ding is zeker, sprookjes bestaan echt…