Onzekerheid

Het moederschap kan je soms echt zo onzeker maken. Het opvoeden; dat is nog best wel een dingetje namelijk. Want wanneer doe je het nu goed en wanneer ben je je kind echt keihard aan het verpesten? Verpesten voor altijd. En dan de blikken van anderen: "Nou, die is echt goed verpest.". Ik weet 't, who cares? Nou, ikke wel hoor! Die blikken wil je toch voorkomen. Je wilt toch dat jouw lieve schat, je kleine baby, je grootste trots, door iedereen geliefd wordt!?

Mijn zoon, een dreumes van 1,5 jaar. Leuke fase hoor dit. Maar poeh hé, wat een energie! Ik ben de hele dag aan het corrigeren. -Nee, niet doen.-, -Leg terug.-, -Niet op tafel.-, -Nee, nu niet.-, -Luisteren!-, -Dit mag niet.-, -Dit is echt gevaarlijk-, - etc.-. Vermoeiend! En dan moet je ook nog consequent blijven. Ik en consequent? LoL! Wie heeft dat verzonnen? Maar voor de opvoeding 'oh zo' belangrijk. Dus we blijven gewoon consequent en herhalen alles 3x (of 4,5,6,7,x), tot je geduld opraakt. Dan krijg je het 'als je nu niet luistert, krijg je straf'-momentje. Herken je het nog van vroeger? Doet ze toch niet dacht ik altijd. Maar ik geef echt straf. Goed he? Op het strafstoeltje. Dat heb ik dan weer geleerd van 'The Nanny' op TV. Gewoon een super tof stoeltje van Cars. Tegenwoordig doet meneer dan ook iets wat niet mag en vraagt vervolgens met een prethoofd om 'Maf' (ja, straf). Hmmm,...misschien toch tijd voor een lelijk stoeltje?

Uiteten met je kind, dat kan toch gewoon? Ok, laten we laagdrempelig beginnen. Gewoon gezellig met zijn 3-en uiteten bij,...Mac Donalds. Een massa aan kinderen en genoeg vergelijkingsmateriaal. Dat vergelijkingsmateriaal zit rustig in een kinderstoel, eet een frietje, kijkt om zich heen en bungelt daar met de voeten rustig bij op en neer. Dan heb je Nio. Een kinderstoel? -Uit!-. Slabber? Die ligt al op de grond. En twee frietjes en één Kip Nugget later, gaat hij rondlopen. En het liefst met mijn pinpas! En krijsen dat hij doet! Je ziet al die blikken op je gericht, je hoort ze denken.... Iets harder dan normaal zeg ik "Nee Nio, je mag mama's pinpas niet".  Natuurlijk mogen ze niet denken dat mijn mini-me zo verwend is en daardoor de boel bij elkaar krijst. Het is toch ook heel normaal dat hij niet met mijn pinpas op pad mag? Hij vindt dus van niet. Ik geef het op. Nu niet. Die blikken blijven prikken. "Nio, wil je een ijsje?"

Time flies

Mijn kleine baby, dreumes, mijn liefde, mijn alles, mijn geluk en zaligheid. Mijn zoon. 

Het moeder zijn is geland. Het duurde wel even hoor. De eerste 12 maanden, poeh hé! Dat is een echte achtbaan. Als je wagentje net vaart afneemt, schiet het weer keihard naar voren en ook nog over de kop. 

Ik heb geprobeerd om met volle teugen te genieten. Maar een goede moeder zijn vergt veel tijd. Wat is een goede moeder? En wat doet een goede moeder? Doe je het allemaal wel goed? En wat als je het nu verpest? Dan heb jij, ja jij, je eigen kind voor de rest van zijn leven geruïneerd. Opvoeden, of laten we zeggen het groot brengen van een kind, is nog best lastig. En waar zijn alle opvoedingsboekjes? En waar is het consultatiebureau voor dreumesen en peuters? Het enige wat zij nu nog doen is prikken in die arme kindjes. Ja, en hoe leg ik dat dan uit? "Die mevrouw met die lange naald, de dokter gaat je prikken, prikken in je arm, *prik*prik* en dat doet auw!". Ja, en ik breng je er naar toe. Het is mijn schuld. Maar het komt wel goed schatje. Daar wordt je groot en sterk van. 

Ik doe mijn best. Ik ben, al zeg ik het zelf, een vrij leuke moeder voor mijn zoon. Misschien ben ik wel te leuk en vergeet ik soms streng te zijn. Maar moet ik echt streng zijn? Is dat hoe je een kind opvoedt? Liefde. Daar draait het om toch? Geef je kind voldoende liefde en dan is het wel goed. Of nee, je hebt natuurlijk ook normen en waarden. Gek. Dat lijkt zo gewoon. Het gaat zo vanzelf. Misschien is het niet volgens de normen en waarden van anderen. Maar ik doe mijn best. Echt! 

Mijn baby, bijna 1.5 jaar. #What?! Over een half jaar sta ik alweer snoepzakjes te maken en ballonnen op te blazen. Mijn baby is dus echt geen baby meer. Hij heeft een eigen karakter, mening (dat denkt hij dan) en willetje. Hij wordt groot. Mijn koekkie. Draai de tijd terug! Het gaat zo snel. 

Zoektocht,...

Op Internet kwam ik een artikel tegen met foto's van mensen die op elkaar lijken maar geen familie van elkaar zijn. Hoe vet is dat?!

Er wordt wel eens beweerd dat iedereen een dubbelganger heeft rondlopen op aarde. Wat een gek idee! Volgens die bewering zal er nog iemand rondlopen die op mij lijkt. En dan hebben we het niet over een licht getint persoon met krullen. Nee, echt iemand die op mij lijkt! 

Je raad het al,...mijn nieuwe missie: ik wil mijn dubbelganger ontmoeten! 

En dat moet toch lukken met de middelen die we tegenwoordig hebben?  Met de middelen als Internet moeten we de hele wereld toch kunnen afstruinen naar mijn dubbelganger. 

Waar op de aardbol zit mijn 

dubbelganger? Help je mee zoeken? Let's start! 

Mijn foto (26-12-'13)